Ciumes (Brincadeira. Vía Lula Fortune)
Seica houbo ciumes no equipo contrario. O seu departamento de Promoción quere poñer as cousas en claro: velaí os teñen.
Entradas
Hace 2 días
29 feb 2008
en poleiro alleo
O monstro, de Xosé Cermeño (GH 29 febr.) : dos ecos de don Álvaro Cunqueiro...
Memorias dun neno bretón, de X.L. Méndez Ferrín (FV. 29 febr.) : dos ecos do Nouveau Roman...
O monstro, de Xosé Cermeño (GH 29 febr.) : dos ecos de don Álvaro Cunqueiro...
Memorias dun neno bretón, de X.L. Méndez Ferrín (FV. 29 febr.) : dos ecos do Nouveau Roman...
“Mateina porque era miña”.
Pan por Pan venres 29 febreiro
Nesta coñecida frase está a causa final da violencia machista. Pódeselle dar moitas voltas, pero todas conducen ó mesmo lugar: os bestas capaces de matar unha muller ou de pegarlle unha malleira converten ese suposto ser querido nun obxecto máis da súa propiedade. Actúan así á marxe do seu nivel cultural ou económico. O mundo cambia, por sorte, e conceptos novos como a liberdade da muller ou a igualdade de sexos non son acollidos por todos con compracencia. E entón xorde a besta, que non quere que lle movan o seu mundo de ideas fixas. E reacciona coa violencia propia das bestas, a única linguaxe do dogmatismo e da brutalidade. E asistimos impotentes ó goteo de víctimas, unha, dúas, catro nun día... E só pensamos que isto rematará algún día. Como rematou a escravitude. Como rematará a tortura, a guerra ou a pena de morte. Oxalá sexa cedo.
Pan por Pan venres 29 febreiro
Nesta coñecida frase está a causa final da violencia machista. Pódeselle dar moitas voltas, pero todas conducen ó mesmo lugar: os bestas capaces de matar unha muller ou de pegarlle unha malleira converten ese suposto ser querido nun obxecto máis da súa propiedade. Actúan así á marxe do seu nivel cultural ou económico. O mundo cambia, por sorte, e conceptos novos como a liberdade da muller ou a igualdade de sexos non son acollidos por todos con compracencia. E entón xorde a besta, que non quere que lle movan o seu mundo de ideas fixas. E reacciona coa violencia propia das bestas, a única linguaxe do dogmatismo e da brutalidade. E asistimos impotentes ó goteo de víctimas, unha, dúas, catro nun día... E só pensamos que isto rematará algún día. Como rematou a escravitude. Como rematará a tortura, a guerra ou a pena de morte. Oxalá sexa cedo.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
